| Wymiary: | 180x180cm |
| Rok powstania: | 2020 |
| Wykonawca: | Anna Jesinowicz-Nguyen |
| Miejsce ekspozycji: | Muzeum Regionalne w Chojnowie |
|
Tarcza herbowa o fantazyjnym kształcie barokowego kartusza jest czwórdzielna w krzyż po pionowej i poziomej osi. Pierwsze jej pole (po lewej stronie od góry, czyli prawej stronie rycerza) zawiera czarnego orła z rozpostartymi skrzydłami na złotym tle. Drugie pole (górne) mieści biało-czerwoną szachownicę. Taką samą szachownicę posiada trzecie pole (umiejscowione pod pierwszym). Pozostałe czwarte pole powtarza pierwszy herb z czarnym orłem na złotym tle. Na tarczy herbowej osadzone są trzy prętowe hełmy rycerskie. Zewnętrzne hełmy są lekko zwrócone ku środkowemu. Złote po lewej i czerwone po prawej stronie labry, których pierwowzorem są mokre chusty chroniące przed skwarem, stanowią dekorację w formie barwnych liści podbitych kolorem czarnym (niejako od tyłu). Przy czym kolor czerwony i złoty zdają się walczyć tu o dominację. Nad środkowym hełmem powtórzono motyw czarnego orła na złotym tle, ale na owalnym kształcie pola. Okolono go dekoracją z pawich piór w kolorze złotym i zielonym. Jest głównym Klejnotem ułatwiającym identyfikację rycerza oraz budzącym respekt u przeciwnika. Pozostałe dwa Klejnoty, to czarny orzeł w bojowej pozie nad hełmem po lewej stronie kompozycji oraz rozpostarta na wietrze flaga z motywem biało-czerwonej szachownicy nad hełmem po stronie przeciwnej. Każdy z czarnych orłów jest opatrzony srebrną przepaską sierpową biegnącą przez skrzydła i pierś. Takie jego przedstawienie jest charakterystyczne dla herbu dynastii Piastów księstw Dolnego Śląska. Stało się powszechnie uznanym symbolem najwyższej władzy świeckiej, niezależności i suwerenności. |
|
| Wymiary: | 167x178cm. |
| Rok powstania: | 2017 |
| Wykonawca: | Anna Jesinowicz-Nguyen |
| Miejsce ekspozycji: | Muzeum Regionalne w Chojnowie |
|
Tarcza herbowa z przełomu szesnastego i siedemnastego wieku przybrała fantazyjny kształt, ewoluujący w kierunku barokowego kartusza. Podzielona jest po pionowej i poziomej osi na cztery pola. Pierwsze pole (po lewej stronie od góry, czyli prawej stronie rycerza) zawiera zwielokrotniony róg jeleni w kolorze czarnym na złotym tle (herb rodowy ojca). Drugie obok pole zawiera ukośną szachownicę, z rombami w kolorze czerni i złota na przemian (herb rodowy matki). Trzecie pole (poniżej pierwszego pola) zawiera rozpostarty na błękitnym tle złoty proporzec z czarnym orłem (herb rodowy babki - matki ojca). Pozostałe czwarte pole zawiera parę złotych, stojących ryb na czerwonym tle (herb rodowy babki - matki matki). Na tarczy herbowej osadzone są dwa prętowe hełmy rycerskie, lekko zwrócone ku sobie. Czerwone po lewej i niebieskie po prawej stronie lambry, których pierwowzorem są mokre chusty, chroniące przed skwarem, spływają z hełmów niczym ufryzowane loki i stanowią obustronna dekorację herbu. Zazwyczaj centrum nad tarczą zajmuje jeden hełm, tymczasem w tym honorowym miejscu czerwona i niebieska odnoga lambrów zahaczają o siebie w symbolicznym, jednoczącym geście. Na hełmach znajdują się Klejnoty, ułatwiające identyfikację rycerza oraz budzące respekt u przeciwnika. Hełm z czerwonymi lambrami posiada Koronę rangową szlachecką, zawierającą dwie perły i trzy fleurony. Nad nią - czerwona trąbka, przypominająca kształtem róg bawoli, albo turecki półksiężyc. Nad drugim hełmem straż trzyma głowa psa, o umaszczeniu z motywem ukośnej szachownicy. Nad Klejnotami w centralnym miejscu zawisły dwie złote litery AW, będące inicjałami, a powyżej podwieszony do górnej bordiury dyskretny, pełny napis: księżna Anna Wirtemberska. Herbowi towarzyszą dwie figury alegoryczne po obu bokach, z przedstawieniem Wiary (trzymającej złoty kielich oraz krzyż) i Caritas (z dzieckiem na ręku). Poniżej ich stóp umieszczona jest informacja w postaci cyfr arabskich, zawierająca lata życia księżnej Anny Wirtemberskiej (1561-1616). Bordiura (utkana rama) nawiązuje do motywu ukośnej szachownicy. Ciemne i jasne romby pochylają się w kierunku środkowej, pionowej osi kompozycji i stopniowo ku górze zmieniają swoją kolorystykę. Wnikają w tło, uzyskując efekt przeźroczystości. |
|
| Materiał: | wełna, anilana, len; osnowa lniana 3x150tex, 4nitki na cm. |
| Wymiary: | 140x180cm. |
| Rok powstania: | 2007-12-01 |
| Wykonawca: | Anna Jesinowicz-Nguyen, inicjały prawy górny narożnik |
| Opieka merytoryczna: | prof. Ewa Maria Poradowska - Werszler, inicjały prawy górny narożnik |
| Fundator: | Urząd Miasta i Gminy Lwówek Śląski, z inicjatywy Burmistrza – Ludwika Kaziów |
| Własność: | Urząd Stanu Cywilnego w Lwówku Śląskim |
| Miejsce Ekspozycji: | Sala Ślubów Ratusza w Lwówku Śląskim, w miejscu oryginału z 1908r, zaginionego po 1945r. |
| Konsultacje: | Kustosz Placówki Muzealno-Historycznej, Janusz Szupszyński |
|
Ekspertyza historyczna dotycząca dawnej nazwy Lwówka Śląskiego: |
Ivo Łaborewicz z Archiwum Państwowego we Wrocławiu |
| Gobelin został zrealizowany na podstawie dokumentów prywatnego archiwum prof. Ewy Marii Poradowskiej – Werszler; fotografia monochromatyczna z dwutygodnika „Schleßien”, 1909r, zeszt 17. Kolorystykę gobelinu zaprojektowano zgodnie z opisem oryginału, przez Elisabeth Thorman zawartym w „Schleßien”, 1908/9r. Założenia kompozycyjne są dostosowane do tekstu opisowego prof. dr K.Schaefera, w „Die Kunst”,1916r, str.63 | |
| Dokumentacja archiwalna: | Eugeniusza Braniewskiego, fotografia cz/biała z „Löwenberger Heimatgrüße”, 5/95 Andrzeja Bossowskiego, fotografia cz/biała zreprodukowana w „Schleßien” 1912/13r.i opracowana w wydawnictwie pt. „Sala ślubów lwóweckiego ratusza”,2001 r. |
| Projekt gobelinu wykonał Max Wislicenus w 1907r. | |
| opis: | Kompozycja składa się z trzech horyzontalnie podzielonych płaszczyzn, które wspólnie tworzą treść utkanego obrazu. W dolnej partii została umieszczona scena figuralna, przedstawiająca parę małżonków ( patrycjuszy) na przechadzce poza murami miasta. Mężczyźnie o otwartym geście towarzyszy osiodłany koń-srokacz oraz łaciaty pies. Na ramieniu mężczyzny wspiera się młoda kobieta, której towarzyszy dama. Grupę tę mija wędrowiec (czeladnik, żak, kuglarz, żebrak). Do grupy zbliża się pieszy rycerz z mieczem i otwartą przyłbicą. Za nim podąża uczony (nauczyciel, mistrz, alchemik). W części środkowej, powyżej wymienionej sceny rozciąga się panoramicznie widok miasta z szeregiem domów ze spadzistymi dachami wyłaniającymi się z poza niskich murów miejskich. Nad dachami widnieje wieża ratusza, dwie bliźniacze wieże kościoła p.w. WNMP, oraz wieża baszty obronnej. Trzecia płaszczyzna przedstawia chmury na tle złocistego nieba, kończąc kompozycję gobelinu baldachimem z obłoków. |
| Z powodu braku barwnych fotografii, kolorystyka gobelinu została wzorowana na zachowanych do dziś oryginalnych dziełach Wandy Bibrowicz i nawiązuje do tkanin znajdujących się we wnętrzu Sali Ślubów. Całość kompozycji jest zamknięta bordiurą z ornamentalnym wykończeniem nawiązującym do także do oryginałów znajdujących się w tym wnętrzu. | |
| podziękowania: | Wszystkim osobom prywatnym i Instytucjom państwowym serdecznie dziękujemy za zaangażowanie się w projekt, udostępnienie materiałów źródłowych, dzięki którym powstało współczesne dzieło. |
| Dzieło zostało przekazane Protokołem zdawczo-odbiorczym 7-go grudnia 2007 roku w Ratuszu Lwóweckim w obecności artystów i władz miasta. | |
| Sporządziła: |
Prof. szt. Ewa Maria Poradowska- Werszler Mgr szt. Anna Jesinowicz- Nguyen |
